Rodzaje szkła

Szkło optyczne

- Szkło sodowe (zwykłe) - zawiera Na₂O, CaO, SiO₂, charakteryzuje się niską temperaturą topnienia. Używane jest do wyrobu przedmiotów codziennego użytku, naczyń, szyb.

- Szkło potasowe - zawiera K₂O, CaO, SiO₂, jest trudno topliwe, służy do wyrobu naczyń laboratoryjnych.

- Szkło kwarcowe - zawiera SiO₂, jest trudno topliwe i odporne na zmiany temperatury. Służy do wyrobu elementów sprzętu optycznego, lamp kwarcowych.

- Szkło ołowiowe - zawiera PbO, SiO₂, K₂O, jest łatwo topliwe, ma duży współczynnik załamania światła. Służy do wyrobu soczewek i kryształów

Szkło budowlane  

Dobór odpowiedniego szkła lub kombinacji różnych rodzajów szkła może przesądzić o powodzeniu inwestycji.

- Szkło odprężone - odprężanie stanowi nieodłączny element procesu produkcji szkła typu float i polega na jego kontrolowanym chłodzeniu, w celu zapobiegania ewentualnemu powstaniu naprężeń szczątkowych. Szkło odprężone nadaje się do cięcia, obróbki mechanicznej, wiercenia, krawędziowania i polerowania.

- Szkło wzmacniane termicznie - produkowane jest w procesie nagrzewania oraz chłodzenia odprężonego szkła float i jest zasadniczo dwukrotnie bardziej wytrzymałe niż szkło odprężone o tej samej grubości i konfiguracji. Charakteryzuje się ono większą odpornością na obciążenia termiczne niż szkło odprężone, a gdy w trakcie eksploatacji ulegnie stłuczeniu, jego odłamki będą większe niż w przypadku stłuczenia szkła hartowanego. Szkło wzmacniane termicznie nie jest bezpiecznym produktem szklanym w rozumieniu europejskich przepisów i norm budowlanych. Ten rodzaj szkła jest stosowany do przeszkleń ogólnego przeznaczenia, które muszą być dodatkowo wytrzymałe, by stawić opór obciążeniu wiatrowemu i naprężeniom cieplnym.

- Szkło hartowane termicznie - jest około cztery razy bardziej wytrzymałe niż szkło odprężone o tej samej grubości i konfiguracji. W przypadku rozbicia rozpadnie się ono na wiele małych kawałków, z którymi wiąże się mniejsze prawdopodobieństwo poważnego pokaleczenia. Typowa procedura produkcji szkła hartowanego termicznie polega na podgrzaniu szkła do temperatury ponad 600 stopni Celsjusza, a następnie na szybkim jego schłodzeniu. Szkło hartowane często określa się mianem „szkła bezpiecznego”, ponieważ spełnia ono wymagania różnych europejskich przepisów i norm budowlanych wyznaczających standardy dla szkła bezpiecznego.

- Szyba zespolona - zbudowana jest z dwóch lub większej ilości szyb stanowiących jedną całość, których krawędzie na całym obwodzie są połączone i uszczelnione. Szyby okienne, potocznie nazywane „szybami zespolonymi”, stanowią najskuteczniejszą metodę ograniczania przepływu ciepła przez przeszklenie.

Szkło laboratoryjne

Podstawową cechą szkła stosowanego w laboratorium jest odporność na wysoką temperaturę, substancje chemiczne.

- Zlewki - wyróżniamy zlewki o pojemności 50ml, 100ml, 250ml, 1000ml.          Większość zlewek jest z wylewem o wąskich podstawach.

- Krystalizatory - charakteryzują się szeroka podstawa. Są niskie najczęściej z wylewem.  

- Bagietki szklane - szklane pręciki, które są wykorzystywane do mieszania substancji.  

- Cylindry miarowe - naczynia wysokie i wąskie. Odznaczają się dużą dokładnością. Większość cylindrów zakończona jest wylewem. Cylindry, które nie są zakończone wylewem mają korek z szklanym szlifem.

- Kolby - naczynia, które mogą przyjmować bardzo różnorodne kształty. Różnią się pomiędzy sobą także pojemnością. Najczęściej stosowane są: kolby stożkowe, kolby kuliste okrągłodenne z jedną lub z kilkoma szyjkami, kolby miarowe, kolby ssawkowe (próżniowe).

- Lejek - zbudowane z prostej szyjki, która się rozszerza ku górze tworząc pojemniczek. Lejki mogą być zbudowane z różnorodnego tworzywa. Są lejki zbudowane ze szkła, porcelany, plastiku. Długa szyjka jest ścięta na dole, aby spadająca ciecz spływała po ściankach naczynia. Możemy wyróżnić lejki: proste, sitowe, analityczne, ze spiekanym dnem.

- Szkiełka zegarkowe – owalne i zagłębione.

- Chłodnica - zbudowana jest z prostej, kulkowej lub spiralnej rury w której płynie substancja przeznaczona do skroplenia. Rura otulona jest płaszczem w którym płynie ciecz chłodząca (najczęściej zimna woda). Najbardziej popularne są chłodnice z dwoma szlifami. Wyróżniamy następujące rodzaje chłodnic:chłodnica kulowa, chłodnica powietrzna, chłodnica intensywna, chłodnica spiralna, chłodnica Dimrotha, chłodnica Liebiga, chłodnica destylacyjna.

- Wkraplacz - składa się z korka, pojemnika na ciecz i długiej prostej rurki z kranikiem.

- Rozdzielacz - przy zakręconym dolnym kraniku wlewamy ciecz przez górny otwór. Po rozdzieleniu się cieczy, dolna warstwę oddzielamy od górnej poprzez odkręcenie dolnego kranika.

- Pipeta – na każdej pipecie jest miarka, za pomocą której określamy ilość wkraplanej substancji. Pipetę tworzy długa szklana rurka, która na dole się przewęża.

- Butelka szklana - szyjka z szlifem może być szeroka (w takich butelkach przechowywane są substancje stałe) lub wąska (w takich butelkach przechowywane są substancje ciekłe).

- Sitko

- Parowniczki - odporne na bardzo wysoka temperaturę. Zbudowane są z porcelany.

- Moździerz - składa się z pistla i miseczki. Moździerze najczęściej są wykonywane z porcelany lub miedzi.

- Termometr laboratoryjny

- Nasadka soxhleta - wchodzi w skład aparatu soxhleta. Aparat ten jest wykorzystywany do ekstrahowania substancji z organizmów roślinnych. Oprócz nasadki w skład aparatu soxhleta wchodzą: kolba, chłodnica zwrotna. Do kolby wlewamy rozpuszczalnik, w nasadce soxhleta jest bibuła filtracyjna i substancja ekstrahowana. Kolbe zawierającą rozpuszczalnik podgrzewamy, rozpuszczalnik skrapla się i po nasadce soxhleta i substancje ekstrahowaną wraca do kolby.

- Areometr - pod względem wyglądu przypomina termometr.

- Nasadka azeotropowa - posiadają kranik i nasadki azeotropowe bez kranika. Nasadka połączona jest z kolbą i chłodnicą zwrotną.

- Nasadka destylacyjna - łączą ze sobą: kolbę, termometr, chłodnicę. Wyróżniamy nasadki destylacyjne zwykłe i nasadki destylacyjne Claisena.

- Szalka Petriego - Możemy na nich ważyć substancje, mieszać, przykrywać inne naczynia szklane (np. zlewki).

- Kraniki - są nakładane na szlif.

Szkło ceramiczne 

Szkło ceramiczne (szklano-ceramiczne) - używane głównie jako szkło kominkowe i w kuchenkach elektrycznych. Jego odporność temperaturowa sięga 750 °C. Ma bardzo mały współczynnik rozszerzalności cieplnej, skąd wynika wysoka odporność na szok termiczny.

Szkło artystyczne 

Wyroby szklane indywidualnie ukształtowane i zdobione. Szkło artystyczne kształtuje się na gorąco z masy płynnej i metoda obróbki ręcznej. Dekorowane emaliami, złoceniami, szlifowaniem.